Χτες γύρισα στα Πατήσια
δες λίγο από τα δικά μου μάτια
Ήμουνα εκεί στο ΙΚΑ
ξες στα κάτω τα παγκάκια
αγχωμένη και να τρέμει από δίπλα μία γιαγιάκα
ένα μεσήλικα Ρουμάνο κυνηγάνε τρία γυφτάκια
Τον χτυπάνε στα πλακάκια
το ανθρωποφάγο πλήθος να βαράει παλαμάκια
του ανοίγουν το κεφάλι από δίπλα σκάνε κι άλλοι
ο ένας ανοίγει το tik tok και τραβάει βιντεάκια
Λέω κοιτά τον ψυχάκια
Εδώ η βία φέρνει βία δε γυρνάνε μαγουλάκια
Ο Ρουμάνος είναι αιμόφυρτος κρατάει ένα κινητό
του το παίρνουν απ´ τα χέρια το επιστρέφουν στη γιαγιάκα
Το'χε κλέψει απ´ τη γιαγιάκα
Αυτή λέει ευχαριστώ
ξεφυσάει και κάνουν πλάκα
ρωτάει αν θέλουν κάτι
τους κερνάει πορτοκαλάδα
Άλλη μια περίεργη μέρα που θα ζήσω στην Ελλάδα
δεν το περίμενες μάγκα
εγώ ίσως το περίμενα εδώ έχω δει τα πάντα
έχω μάθει να μη κρίνω δίχως να ξέρω τι παίζει
να πηγαίνω με το δίκιο μη ψαρώνω στη λεζάντα
Μονοπάτια με το έγκλημα εξοικείωση
πιτσιρίκι ματωμένο πριν απ´ την ενηλικίωση
έπειτα στην αποθήκη υποθήκης προσημείωση
φωνάζει έξοδος από την προσομοίωση
Παίζει πείνα και εξαθλίωση
ο άνθρωπος είναι θεός κατ' είκόνα και καθ' ωμείωση
Μα ο Θεός δεν είναι εδώ
δεν παλεύει για επιβίωση
ο Θεός πλέον σου λέει εκμεταλλεύσου τον πλησίον σου
ο Θεός είναι το dollar σαν εμένα bipolar
δύο όψεις στα όνειρά μου
και θυμίζω χαρακτήρες από ταινίες του Nolan
Άγγελοι και μεσσίες
γαμήσια σε εκκλησίες
για ένα σήμα αιματοχυσίες
κανείς δε νιώθει τίποτα ολικές αναισθησίες
το lifestyle απ´ τις πολυκατοικίες
τη ζωή στις γειτονιές αντιγράφουν στις ταινίες
χαλασμένες συμφωνίες ξεπεσμένες κοινωνίες
μη ρωτάς αν έχουν βάση όλα αυτά
εγώ γράφω ο, τι ζούμε δε σου λέω μαλακίες
συνεχίζω παίρνω ένα καφέ να ξεχάσω την τρέλα
βλέπω δίπλα μου ένα αδέσποτο και του φωνάζω έλα
προχωράω δύο στενά στο παλιό rock-καφενείο
και σε βλέπω απέναντί μου με δυο μάτια δακρυσμένα
είσαι όμορφη όταν κλαις
μα καμία δε συγκρίνεται με σένα
όταν δίνεις χαρά γι' αυτό σου λέω χαμόγελα
έχω δρόμο να διασχίσω γι' αυτό πρέπει να την κάνω
σου φωνάζω ciao bella
κατεβαίνω στον πεζόδρομο πιο κάτω από την Βικέλα
τύποι κάθονται σε beverlies μ' ανάποδα καπέλα
είναι οι μούρες τους γνώστες
είναι των δρόμων μοντέλα
χαιρετάω τον Αντώνη με τον Ίρις και το Ντέλα
έχω φτάσει στον τερματισμό και κόβω την κορδέλα
Είμαι εκεί στον Άγιο Άντρέα φτύνω κουπλέ α καπέλα
Αφού μου είπαν είναι ντόπα το cd θα μπει σε ζέλα
και αφού man δεν το γαμάς τράβα γάμα στα μπουρδέλα